Mijn Do naar Ni-Dan

6 april 2014 Judo Ryu Ichidai Off Nieuws

Je zult wel denken van “Wat betekent de titel, Mijn Do naar Ni-Dan?”.

Do betekent ‘pad’ of ‘weg’ zoals de Do van judo (waar Ju ‘de zachte’ in betekend). Ni is simpelweg het getal twee in het Japans. En Dan is de graduatie van je band. De titel betekend dan ook Mijn pad op weg naar de tweede dan.

Om in Nederland via de Judo Bond Nederland (JBN), je examen voor je tweede dan te behalen, zal je minimaal 2 kata’s moeten laten zien en die met voldoende moeten afsluiten. Echter kan je 1 kata afkopen door 100 punten te behalen, door punten te verzamelen in de daarvoor aangewezen JBN wedstrijden die deze punten vergaring mogelijk maken.

Wat als grap is begonnen kreeg al snel een serieuze karakter en heb ik mij toch ingeschreven bij vijf toernooien in Nederland om te kijken of ik minimaal 20 punten per toernooi kon verzamelen. Het was wel meer dan 20 jaar geleden dat ik had deelgenomen aan wedstrijd judo, en was ik op het moment van beslissen reeds 43 jaar oud. Wat moest ik tussen al die veel jongere sterkere judoka die nog elke week een paar keer per week trainen in de dojo of krachthonk?

Zo begon mijn eerste toernooi op 26 mei 2013 in Arnhem, het KAN-toernooi. Vol spanning in mijn lijf ging ik de mat op om uiteindelijk 2 van de 3 partijen te winnen met 2 fraaie ippons, en kon ik gelijk 20 punten in mijn judo paspoort laten bijschrijven. En toch weer op het podium na 22 jaar, op plek 2 nog wel. Geen centje pijn en alsof ik nooit was weggeweest, en dat zonder echt te trainen of randori te maken.

Het tweede toernooi was op 6 oktober 2013 in Reuver. Nu nog minder getraind en of randori gemaakt te hebben, was het niveau al wat hoger en won ik weer 2 van de 3 partijen met 2 fraaie ippons. Met deze 20 punten erbij, stond de teller ineens op 40 punten. Weer werd het podium gehaald met een tweede plaats en kon ik mijn lach bijna niet meer binnen houden.

Het derde toernooi was er een voor mij een die ik in mijn jeugdjaren veelal had gewonnen en toen daarbij een houten klomp kreeg als prijs. Het klompentoernooi. Nu wilde ik dat op 26 oktober 2013 in Sint Oedenrode best nog een keer doen, maar had ik weer nauwelijks getraind en ging ik dan ook maar voor de punten en het heel uit de wedstrijd komen. Hier was het niveau weer een stapje hoger en wist ik toch weer 2 van de 4 wedstrijden met mooie ippons te winnen. Mijn tegenstanders durfde niet echt met me te judoën en gingen heel tactisch op kracht en conditie de 5 minuten durende wedstrijden uit judoën waardoor ik maar telkens met een klein verschil verloor. Niet erg, de puntenbuit was binnen en ik ben heel uit de strijd gekomen. Toch weer het podium gehaald met plek 3 en de teller stond ineens op 60 punten. Exact volgens schema en nog 40 punten te gaan!

Mijn vierde toernooi was op 17 november 2013 in Geleen. Hier won ik 3 van de 4 partijen en behaalde ik 30 punten door weer te scoren met zeer mooie ippons. Ik moest alleen mijn meerdere erkennen in de Nederlands kampioen Mistral Janssen, omdat ik liever heel uit de wedstrijd wilde komen en geen zin had in kracht judo. Ik ben tenslotte op leeftijd en maak nauwelijks meer randori. Wat wel een mooi verhaal is, is dat er hier 2 kampioenen van Nederland in de finale stonden, een van dat jaar en ik van 1990! Hier zat zo’n 20 jaar tussen. Niet te min toch plek 2 behaald en stond mijn teller ineens op 90 punten.

De laatste en vijfde toernooi waar ik voor ingeschreven stond, was het toernooi op 23 maart 2014 in Beuningen. Wat mij begon op te vallen is dat mijn langste wedstrijden de verliespartijen waren en langer duurden dan al mijn winstpartijen bij elkaar qua tijd. Nu was ik gebrand om zeker de laatste 10 punten die ik nodig had binnen te halen en per wedstrijd te bekijken of er meer in zou zitten. Mijn doelstelling zou dan immers gehaald zijn en wilde ik zoals ik dit traject was ingegaan, telkens heel uit de strijd komen. Maar ook hier ging het waar judo om bedoeld is, om met echt (technisch) judo je wedstrijd vroegtijdig te beslissen door een fraaie ippon te maken. Alle 5 de partijen werden gewonnen. De eerste 4 binnen een minuut, en de laatste wordt tactisch uit gejudood om na 3 minuten de winst binnen te halen. Heel uit de strijd komend, wordt hier 41 punten behaald en is de eindstand 131 punten. En hiermee heb ik de reeks van vijf toernooien als kampioen afgesloten. Missie geslaagd.

Althans, de missie om minimaal 100 wedstrijdpunten te behalen is geslaagd.

Nu begint deel 2, de missie om de gekozen kata verder te ontwikkelen tot perfectie. Dit om het examen op 21 juni 2014 in Roermond voor de Ni-Dan te behalen. Daar zal ik de Gonosen-no-kata laten zien aan mijn examinatoren en wordt dit alles nog vervolgd.

Sayonara,

Cobus Iliadis
sensei Judo Ryu Ichidai